Wersja dla osób niedowidzących

Oferta

  • Fizykoterapia
    • Elektroterapia
    • Światłolecznictwo
    • Ultradzwięki
    • Magnetoterapia
    • Krioterapia

 

FIZYKOTERAPIA

Fizykoterapia – jedna z form fizjoterapii i część medycyny fizykalnej, w której na organizm oddziałuje się rozmaitymi bodźcami fizycznymi, pobieranymi z natury (Słońce, borowina) lub wytwarzanymi specjalnymi urządzeniami (krioterapia, prądy różnego rodzaju).

ELEKTROTERAPIA

Wykorzystuje prąd do celów leczniczych.

Prąd wykazuje działanie przekrwienne, przeciwbólowe, przeciwzapalne. Pobudza mięśnie do skurczu (zapobiegając zanikom mięśniowym, rozluźniając napięcie mięśni) , usprawnia krążenie obwodowe,   usprawnia krążenie chłonki przez co działa przeciwobrzękowo, wzmaga procesy odżywcze tkanek i przemianę materii.

Rodzaje zabiegów elektroleczniczych:

  • galwanizacja,
  • jonoforeza,
  • elektrostymulacja
  • prądy diadynamiczne,
  • prądy interferencyjne,
  • prądy  TENS

Wskazania:

  • przewlekłe stany bólowe
  • nerwobóle
  • stany po urazach
  • obrzęki
  • zesztywnienie stawów
  • niedowłady wiotkie
  • bóle mięśni
  • skręcenia
  • zwichnięcia
  • złamania
  • dyskopatia
  • ZZSK
  • RZS
  • zmiany zwyrodnieniowe
  • dyskopatia
  • zespoły bólowe w chorobie zwyrodnieniowej kręgosłupa
  • rwa kulszowa
  • utrudniony zrost kostny

 

ŚWIATŁOLECZNICTWO

LASEROTERAPIA

polega na wykorzystaniu promieniowania podczerwonego i promieniowania czerwonego widzialnego w postaci wiązki laserowej w celu terapeutycznym. Promieniowanie laserowe wykazuje silne działanie przekrwienne, przeciwbólowe, przeciwzapalne. Wzmaga procesy odżywcze tkanek i przemianę materii.

Wskazania:

  • stłuczenia mięśni
  • wylewy podskórne
  • skręcenia
  • zwichnięcia
  • złamania
  • stany zapalne stawów
  • stany zapalne ścięgien
  • ostrogi piętowe
  • przykurcz Dupuytrena
  • zespół Sudecka
  • ZZSK
  • RZS
  • zmiany zwyrodnieniowe
  • dyskopatie
  • neuralgie
  • zespoły bólowe w chorobie zwyrodnieniowej kręgosłupa
  • rwa kulszowa
  • utrudniony zrost kostny
  • chondromalacja rzepki
  • zaburzenia krążenia obwodowego
  • osteoporoza
  • przykurcze mięśni
  • kręcz szyi
  • choroby skóry
  • ostre i przewlekłe zapalenie zatok
  • trudno gojące się rany
  • blizny
  • rozstępy
  • zmarszczki
  • półpasiec
  • opryszczka

SOLLUX

Efekt ogrzania skóry (minimum o 1 °C ) wywoływany jest promieniowaniem podczerwonym typu IR-A i w małym zakresie typu IR-B. Zjawisko ogrzania wywołuje odczyny ogólne, korzystnie wpływające na leczenie miejscowe w termoterapii płytkiej i głębokiej.

Światło podczerwone jest bardzo dobrze pochłaniane przez ludzkie tkanki, powodując ich rozgrzewanie. Uzyskujemy dzięki temu zmniejszenie napięcia mięśni, rozszerzenie naczyń krwionośnych i wiele innych korzystnych efektów.

Wskazania:

  • przewlekłe procesy zapalne i reumatyczne stawów
  • stany pourazowe kończyn
  • przewlekłe stany zapalne jamy nosowej, zatok przynosowych, ucha zewnętrznego i stawów żuchwy
  • przewlekłe i podostre stany zapalne nerwów obwodowych
  • mięśniobóle
  • zapalenie nerwów czaszkowych II i VII
  • półpasiec
  • odmrożenia
  • oparzenia
  • przykurcze
  • trudno gojące się rany
  • trądzik różowaty, młodzieńczy
  • stany po zapaleniu bakteryjnym i uszkodzeniu skóry promieniami RTG.
  • przygotowanie do masażu, kinezyterapii i zabiegów z zastosowaniem prądu
  • odleżyny
  • rany pourazowe (uszkodzenia ciała)
  • wspomaga proces gojenia się ran
  • osteoporoza
  • reumatoidalne zapalenie stawów
  • artroza
  • bóle kręgosłupa lędźwiowego
  • bóle ramion i szyi
  • zespół urazowy nadgarstka
  • bliznowce
  • uszkodzenia mięśniowo-kostne
  • urazy tkanki miękkiej mięśni, ścięgien i więzadeł:
  • skurcze mięśni
  • zwichnięcia, nadwyrężenia, kontuzje
  • zerwanie więzadeł i mięśni
  • naciągnięcia ścięgien
  • łokieć tenisisty
  • trądzik
  • atopowe zapalenie skóry (egzema)
  • łuszczyca
  • opryszczka i półpasiec
  • infekcje skóry (wirusowe i bakteryjne)
  • choroby ust/zapalenie śluzówki

 

ULTRADŹWIĘKI

Podczas zabiegu wykorzystuje się drgania mechaniczne o częstotliwości 800-24000 kHz. Zjawiska występujące w tkankach ludzkich poddanych działaniu ultradźwięków są bardzo różne w zależności od miejsca ich stosowania. Dużą „dźwiękochłonność” wykazuje tkanka nerwowa, mniejszą mięśniowa, a najmniejszą z racji swojej zwartej struktury tkanka tłuszczowa. Podstawowym efektem działania ultradźwięków na tkanki jest działanie mechaniczne zwane „mikromasażem”, a spowodowane jest wahaniem ciśnień w przebiegu fali dźwiękowej. Również bardzo ważną składową ich działania jest wpływ na biochemię tkanek, prowadzący do ich lepszego utleniania.

Zabiegi ultradźwięków mają działanie:

  • przeciwbólowe
  • zmniejszające napięcie mięśniowe
  • rozszerzające naczynia krwionośne
  • hamujące procesy zapalne
  • likwidujące tzw. ostrogi piętowe
  • powstawanie związków aktywnych biologicznie
  • wpływ na enzymy ustrojowe
  • hamowanie układu współczulnego
  • przyśpieszenie wchłaniania tkankowego
  • wyzwalanie substancji histamino podobnych

Wskazania:

  • bóle poamputacyjne
  • szczękościsk
  • nerwoból nerwu trójdzielnego
  • owrzodzenie goleni
  • choroba zwyrodnieniowa stawów
  • zespoły bólowe w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów
  • bóle pleców i krzyża
  • zespół bólowy rwy kulszowej
  • blizny
  • zespół bolesnego barku

Fonoforeza

Zabieg fonoforezy polega na stosowaniu leków przy udziale ultradźwięków. Leki spełniają tutaj dodatkowy efekt terapeutyczny są bowiem lepiej transportowane przez skórę do głębiej położonych warstw poprzez fale o określonej mocy.

Zabiegi fonoforezy są pomocne przy:

  • stanach po przebytych urazach (zwichnięcia, skręcenia stawów)
  • zespołach bólowych w chorobach reumatycznych

 

MAGNETOTERAPIA

 

Magnetyczne  pole małej częstotliwości jest jedną z metod leczenia fizykalnego,  które ma działanie przeciw obrzękowe, przeciwbólowe, przeciwzapalne, uspokajające, wpływa również na zwiększenie procesów utylizacji tlenu i oddychania tkankowego, zwiększenie przepływu krwi w naczyniach tętniczych i kapilarach oraz przyśpieszenie procesów gojenia się ran i złamań.

Zabiegi pulsującym polem magnetycznym wykonuje się za pomocą  specjalnych aplikatorów,  płaskich lub w kształcie cewki. Pacjent powinien siedzieć wygodnie lub leżeć w taki sposób, by część ciała poddawana zabiegowi znajdowała się wewnątrz cewki. Ponieważ pole magnetyczne przenika przez wszystkie materiały, to pacjent poza butami nie musi się rozbierać do zabiegu. Zabiegi można wykonywać przez opatrunek gipsowy. Pacjent powinien zdjąć zegarek, jeżeli nie jest antymagnetyczny oraz odłożyć wszelkiego rodzaju karty magnetyczne, aparat słuchowy. Wykazuje również silnie działanie przeciwbólowe, przy czym zabieg sam w sobie jest bezkontaktowy i niebolesny.

Zastosowanie:

  • opóźniony zrost kostny
  • stawy rzekome
  • zespoły typu Sudecka
  • stany pourazowe stawów i tkanek miękkich okołostawowych – tj. zwichnięcia, skręcenia, stłuczenia
  • uszkodzenia wiązadeł, urazy ścięgien – osteoporoza
  • stany zapalne stawów
  • stany po operacjach z endoprotezoplastyką stawu włącznie
  • stany po urazach czaszkowo-mózgowych
  • zaburzenia czynności nerwów czaszkowych i obwodowych
  • neuralgie
  • nerwobóle
  • bóle fantomowe
  • w utrudnionym gojeniu się ran
  • w bólach głowy
  • zespołach bólowych pochodzenia neurologicznego (np. bóle korzeniowe, dyskopatie)

KRIOTERAPIA MIEJSCOWA

Leczenie zimnem, polega na obniżeniu temperatury tkanek. Celem krioterapii jest obniżenie temp. skóry i tkanek głębiej położonych, a tym samym spowodowanie przekrwienia głębokiego okolicy poddanej zabiegowi.

Krioterapia działa głównie przeciwbólowo i przekrwiennie. Pod wpływem działania niskich temp. naczynia krwionośne powierzchowne zmniejszają swoją średnicę, jednocześnie swoją średnicę zwiększają naczynia krwionośne głębokie. Dzięki temu mechanizmowi uzyskujemy przekrwienie struktur głęboko ułożonych. Taki stan utrzymuje się w danej okolicy około 4 godz. W wyniku działania skrajnie niskich temperatur w organizmie następując liczne reakcje:

  • ograniczenie krążenia w danym miejscu,
  • zmniejszenie napięcia mięśni i zmniejszenie bólu poprzez uruchomienie wewnętrznej reakcji przeciwbólowej,
  • znieczulenie,
  • poprawa ukrwienia i przyswajania tlenu w tkankach,
  • pobudzenie receptorów zimna,
  • zmniejszenie aktywności receptorów ciepła,
  • powstawanie zmian naczynioruchowych
  • poprawia się drenaż limfatyczny i żylny
  • spada napięcie mięśniowe
  • zwalnia przewodnictwo nerwowe
  • stany po urazach i przeciążeniach
  • ostre zapalenia tkanek
  • obrzęki po urazach
  • reumatoidalne zapalenia stawów
  • stany bólowe
  • nerwobóle nerwów obwodowych
  • zespoły bólowe rwy kulszowej i ramiennej
  • przeciążeniowe odczyny zapalne stawów
  • łuszczycowe zapalenie stawów

Wskazania:

  • stany po urazach i przeciążeniach
  • ostre zapalenia tkanek
  • obrzęki po urazach
  • reumatoidalne zapalenia stawów
  • stany bólowe
  • nerwobóle nerwów obwodowych
  • zespoły bólowe rwy kulszowej i ramiennej
  • przeciążeniowe odczyny zapalne stawów
  • łuszczycowe zapalenie stawów

 

Kinezyterapia

  • Ćwiczenia
  • Metody neurofizjologiczne
  • Mobilizacje i manipulacje

 

KINEZYTERAPIA

Wyrażenie to pochodzi z języka greckiego (gr. kinesis – ruch)  i oznacza  leczenie ruchem lub inaczej  gimnastykę leczniczą. Podstawą tej dziedziny Fizjoterapii  są ćwiczenia ruchowe. Ruch staje się środkiem leczniczym, mającym wpływ na cały organizm. Zadaniem kinezyterapii jest maksymalne usunięcie niesprawności fizycznej i przygotowanie do dalszej rehabilitacji, np. społecznej.

KINEZYTERAPIA ĆWICZENIA

Miejscowa – dotyczy bezpośrednio narządu zmienionego chorobowo, składają się na nią:

  • ćwiczenia bierne – wykonywane przez kinezyterapeutę .
  • ćwiczenia izometryczne – czynne napinanie mięśni bez zmiany ich długości;
  • ćwiczenia czynno-bierne – ruch wykonywany jest biernie natomiast pacjent czynnie rozluźnia mięśnie;
  • ćwiczenia samowspomagane – pacjent siłą mięśni kończyny zdrowej wspomaga pracę osłabionych mięśni;
  • ćwiczenia w odciążeniu – wykonywanie ruchu przy odciążeniu przez terapeutę ćwiczonego odcinka ciała;
  • ćwiczenia czynne;
  • wyciągi;
  • ćwiczenia synergistyczne – pacjent siłą mięśni kończyny zdrowej wspomaga pracę osłabionych mięśni;
  • ćwiczenia oddechowe.

Ogólna – składa się z ćwiczeń części ciała nieobjętych chorobą:

  • ćwiczenia ogólnokondycyjne;
  • ćwiczenia w wodzie

 

Kinezyterapia stosowana jest w schorzeniach i dysfunkcjach narządu ruchu, w zespołach bólowych kręgosłupa, po zabiegach operacyjnych, po udarach mózgu, po zawale serca, a także w okresie ciąży jako przygotowanie do porodu.

 

KINEZYTERAPIA

Metody neurofizjologiczne / Metody reedukacji nerwowo-mięśniowej

Zostały opracowane aby wspomóc  osiąganie przez dziecko fizjologicznych etapów rozwoju lub jego maksymalnych możliwości  przy występujących zaburzeniach i opóźnieniach rozwojowych.

NDT- BOBATH

Jest metodą leczenia usprawniajacego niemowląt i dzieci z zaburzonym rozwojem ruchowym. Jej nieinwazyjny charakter pozwala na pracę od wcześniaka do dzieci starszych.

Celem jest wspomaganie wszechstronnego rozwoju, wykorzystanie możliwości dziecka do uzyskania jak najszerzej pojętej niezależności w życiu. Rozwój i osiągnięcie maksymalnych możliwości psychoruchowych dziecka.

Podczas terapii dziecko uczone jest ruchów zbliżonych do prawidłowych, normalizowane jest napięcie mięśniowe, hamowanie nieprawidłowych odruchów i ruchów. Wykorzystywanie zdobytych umiejetności ruchowych w codziennych czynnościach.

Metoda stosowana i powszechnie akceptowana na całym świecie.

Wskazania do terapii

  • asymetria ułożeniowa
  • zaburzenia napięcia mięśni
  • wady rozwojowe
  • uszkodzenia nerwów obwodowych
  • kręcz szyji
  • wcześniactwo
  • mózgowe porażenie dziecięce (MPD)
  • przepuklina oponowo-rdzeniowa
  • wady postawy
  • problemy neurologiczne
  • choroby nerwowo-mięśniowe
  • zaburzenia ssania, połykania, karmienia

 

 METODA VOJTY (IVG)

Opiera się na idealnym modelu rozwoju motorycznego dziecka, w określonych ramach czasowych. Badanie motoryki i reakcji ułożeniowych dziecka pozwala na wychwycenie nieprawidłowości w najwcześniejszych fazach rozwoju dziecka i zastosowanie metody Vojty do terapii. Celem przywrócenia wrodzonych fizjologicznych wzorców ruchowych, które są zablokowane w swoim rozwoju przez wczesnodziecięce uszkodzenia mózgu lub zostały utracone na skutek urazów. Metoda ta zwana również uruchomieniem odruchów, jest stosowana głównie profilaktycznie i leczniczo w dziecięcych neurologicznych zaburzeniach ruchowych oraz ortopedycznych wadach postawy. Metoda Vojty opiera się na zasadzie wywoływania odruchów: przez nacisk
na określone punkty ciała (strefy wywołujące) wywołuje się takie odruchy, jakie występują w normalnym motorycznym rozwoju.

Dzięki tej metodzie mobilizowane są nieuszkodzone części mózgu, poprzez tworzenie nowych połączeń nerwowych,do przejmowania funkcji uszkodzonych struktur mózgu.

Wskazania do terapii:

  • zaburzenia ośrodkowej koordynacji nerwowej
  • ZOKN, w tym mózgowe porażenie dziecięce, asymetria
  • kręcz szyji pochodzenia mięśniowego i neurogennego
  • niedowady i porażenia kończyn
  • rozszczep kręgosłupa, wodogłowie, przepuklina oponowo-rdzeniowa
  • miopatie uwarunkowane genetycznie
  • wady wrodzone – choroby mięsni i artrogrypozy
  • zespół Downa i inne zespoły wiotkie
  • opóźnienie rozwoju psychoruchowego
  • wady postawy – skolioza, wady stóp
  • dysplazja stawu biodrowego.

KINEZYTERAPIA Mobilizacje i manipulacje

FUNKCJONALNA TERAPIA MANUALNA

Jest terapią bezpieczną i skuteczną, która ma wpływ na cały organizm. Jest indywidualnie dostosowana do potrzeb każdego pacjenta. Przy wykorzystaniu technik diagnostycznych i terapeutycznych oddziaływaniu poddawane są obszary ciała w obrębie narządu ruchu, które objęte są schorzeniem lub występuje ból. Dla utrwalenia efektów stosuje się autoterapię (terapeuta uczy pacjenta jakie ruchy powinien stosować w domu w celu utrzymania uzyskanych rezultatów terapii).

 

Wskazania do terapii:

  • zespół bolesnego barku (bark zamrożony)
  • łokieć tenisisty i golfisty
  • zespół cieśni nadgarstka
  • entezopatie
  • bóle i ograniczenia ruchowe stawów barkowych, biodrowych, kolanowych i skokowych.
  • przodopochylenia kości biodrowej
  • tyłopochylenia kości biodrowej
  • zablokowania stawu krzyżowo-biodrowego.
  • rwa kulszowa
  • lumbalgia
  • kręgozmyk.
  • bóle i problemy z oddychaniem
  • neuralgie
  • bóle promieniujące do klatki piersiowej.
  • ostry zespół bólowy szyi
  • bóle głowy
  • zawroty głowy
  • nudności
  • stany migrenowe
  • ograniczenia ruchomości w obrębie kręgosłupa szyjnego
 

METODA McKENZIE

Metoda fizjoterapeutyczna przeznaczona do badania, leczenia i profilaktyki bólów kręgosłupa.

Istotą metody jest to,że oferuje ona wielu pacjentom system samodzielnego radzenia sobie z bólem. U niektórych pacjentów interwencja , czy mobilizacja ze strony terapeuty jest konieczna, lecz nie powinna być stosowana wobec wszystkich.

Badanie pozwala ustalić kierunek przemieszczenia uszkodzonych tkanek, więc terapeuta może określić , jakim ruchem ciała, pacjent ma mechanicznie wprowadzić przesunięte i uszkodzone tkanki krążka. Pacjent czynnie, ruchem wykonywanie samodzielnie albo z pomocą terapeuty , koryguje zaburzenia struktury uszkodzonego dysku, uzyskując jednocześnie szybkie zmniejszenie lub całkowitą eliminację bólu

W metodzie McKenziego bardzo ważnym elementem terapii jest profilaktyka nawrotów dolegliwości bólowych. Realizuje się ją poprzez kinezyprofilaktykę, czyli nauczenie pacjenta właściwego wykonywania czynności ruchowych.

Wskazania do terapii:

  • zespół dysfunkcyjny kręgosłupa,
  • zespół posturalny kręgosłupa,
  • zespół zaburzeń strukturalnych kręgosłupa,
  •  niwelowanie bólu .
 

Terapia manualna Lewita

Terapia Manualna według prof. Karela Lewita, nazywana także Metodą Lewita, jest systemem diagnostyczno-terapeutycznym stosowanym w celu rehabilitacji kręgosłupa i stawów obwodowych. W toku terapii używa się pasywnych i aktywnych technik mobilizacji i manipulacji. Metoda Lewita została w pełni uznana przez środowisko naukowe i jest najdłużej stosowaną metodą w Polsce.

Terapia manualna Lewita jest używana w leczeniu:

  • bólów kręgosłupa,
  • rwy barkowej,
  • rwy kulszowej,
  • powikłań urazów sportowych,
  • rehabilitacji ofiar wypadków,
  • zawrotów głowy,
  • migren,
  • szumów usznych.

Łańcuch czynników, czyli poszukiwanie przyczyny bólu

Integralną częścią Terapii manualnej Lewita jest diagnostyka. Prof. Lewit uważał, że aparat ruchu należy traktować całościowo, poszukując przede wszystkim przyczyn dolegliwości, które nie zawsze są oczywiste, a nierzadko znajdują się na samym końcu łańcucha czynników doprowadzających do wystąpienia bólu kręgosłupa lub danej kończyny. Oznacza to, że pozytywny wynik terapii bywa efektem działań podjętych nie w samym rejonie występowania bólu, ale tam, gdzie występują leżące u jego podstaw patologie.

Dlatego dopiero po wnikliwej analizie danych dostarczonych przez testy kliniczne lekarz lub fizjoterapeuta umiejscawia struktury objęte zaburzeniem, określa stopień ich uszkodzenia i ustala metody postępowania. Następnie pacjent poddawany jest zabiegom terapeutycznym, w których nadrzędną rolę odgrywają bezbolesne i bezpieczne dla pacjenta techniki manipulacji oparte na zasadach neurofizjologii.

Terapia manualna Lewita ma na celu przywrócenie „równowagi” pracy stawów mięśni i struktur nerwowych. Wykorzystywane są zarówno techniki wykonywane przez terapeutę, jak i ćwiczenia, w których stroną aktywną jest pacjent. Chory uczony jest także nowych, prawidłowych wzorców ruchu.

METODA MULIGANA

Metoda Briana Mulligana z Nowej Zelandii jest specjalistyczną metodą diagnostyczno - terapeutyczną ciągle rozwijającą się wraz z postępem medycyny i rozwojem badań naukowych /istnieje specjalny fundusz na rozwój badań naukowych w tej dziedzinie/. Brian Mulligan opracował, a następnie opublikował zasady stosowania takich technik jak "NAG", "SNAG", "odwrotne NAG"oraz mobilizacje połączone ruchem /tzw. techniki "MWM"/ i wiele innych. Są to techniki działające bezpośrednio na stawy, a pośrednio na układ nerwowo-mięśniowy. Metoda ta, jako oryginalna sama w sobie, ma niektóre wspólne elementy z technikami wg Kaltenborna, Maitlanda oraz Positional Release Techniques. Nowatorskie podejście jego konceptu polega m.in. na połączeniu ruchu biernego wykonywanego przez terapeutę i ruchu czynnego wykonywanego przez pacjenta. Mulligan uważa m.in, że zmiany w obrębie segmentu ruchowego (w tym stawów międzywyrostkowych) mogą powodować ograniczenia ruchu i ból w czasie jego wykonywania. Zaburzenia w mechanice poszczególnych elementów segmentu ruchowego mogą wpływać na siebie wzajemnie, ale ich analiza powinna odbywać się wieloaspektowo w odniesieniu do całego narządu ruchu, a także innych układów.

Koncepcja Mulligana zakłada:

  • całkowitą bezbolesność podczas stosowania technik mobilizacyjnych
  • funkcjonalne obciążenie powierzchni stawowych siłą grawitacji
  • łączenie ruchu biernego, mobilizacyjnego w płaszczyźnie powierzchni stawowych z czynnym ruchem kątowym w tym samym stawie
  • stosowanie docisku na końcu zakresu bezbolesnego ruchu
  • wykonanie odpowiedniej liczby powtórzeń wyżej wymienionej procedury terapeutycznej
  • polecenie "zadania domowego" dla pacjenta, polegającego na wykonywaniu indywidualnie dobranych specjalistycznych ćwiczeń.

 

Praktyczne zastosowanie metody Briana Mulligana daje terapeutom manualnym/fizjoterapeutom wiedzę i nowe narzędzia do pracy z pacjentami z dysfunkcjami w obrębie stawów kręgosłupa, stawów obwodowych i z chorobą krążka międzykręgowego, dolegliwościami  i zawrotami głowy, chronicznymi stanami bólowymi narządu ruchu ..

 

Terapia punktów spustowych jest techniką która wykorzystuje różne formy ucisku i ruchów w różnych kierunkach we wrażliwych miejscach w tkance mięśniowej. Celem terapii jest uwolnienie się od bólu i poprawa zaburzonych wzorców ruchowych. Terapia punktów spustowych czasem jest też nazywana terapią mięśniowo- powięziową. Całą koncepcję opracowała dr Janet Travell pochodząca ze Stanów Zjednoczonych w latach 40 tamtego stulecia. Janet Travell nazywa punktem spustowym wrażliwe miejsca w mięśniach o wzmożonym napięciu, które są bolesne pod wpływem ucisku i powodują ból promieniujący oraz inne objawy w obszarach ciała odległych od miejsca drażnienia. Ból z promieniowaniem z danych punktów spustowych często przypomina topografię bólu rwy kulszowej lub dyskopatii.

 

TERAPIA PUNKTÓW SPUSTOWYCH

Punkt spustowy to silnie podrażniona okolica w obrębie hipertonicznego pasma mięśnia szkieletowego lub powięzi mięśniowej. Punkt spustowy jest bolesny podczas palpacji i może prowadzić do specyficznych promieniujących bólów, napięć mięśniowych tych samych mięśni lub innych, a także do reakcji wegetatywnych. Punkty spustowe występują również w innych tkankach tj. skóra, tkanka tłuszczowa, ścięgna, więzadła, torebki stawowe, okostna. Takie punkty spustowe w odróżnieniu od tych mięśniowo-powięziowych nie zawsze są stałe, nie mają tą samą lokalizację i nie wywołują bólów promieniujących.

Aktywne i ukryte punkty spustowe

W punktach spustowych wyróżniamy aktywne i ukryte punkty. Aktywny punkt spustowy wywołuje ból we wszystkich pozycjach dnia codziennego od aktywności mięśniowej poprzez stanie aż do spoczynku. Natomiast ukryty punk spustowy wykazuje bolesność poprzez palpację.

Czynniki sprzyjające rozwojowi Punktów spustowych

  • Czynniki wrodzone - np. skrócenie kończyny dolnej, zniekształcenie twarzy, hipermobilność itd.
  • Przeciążenie, nieprawidłowe wykorzystanie- nieprawidłowe nawyki posturalne, zawodowe i rekreacyjne
  • Nadużywanie - np. uraz typu biczowego, zabiegi operacyjne, powtarzane przeciążenia (mikrourazy).
  • Niedostateczne obciążenie - np. brak aktywności fizycznej, unieruchomienie, sedenteryjny tryb życia.
  • Wychodzenie - aktywność mięśniowa bez wcześniejszej rozgrzewki
  • Schorzenia narządów wewnętrznych
  • Zmiany zwyrodnieniowe stawów
  • Zmiany odruchowe o charakterze segmentarnym
  • Patologiczny stres (dystres)

Objawy Punktów spustowych:

  • ograniczenie zakresu ruchu w stawie bierne lub czynne
  • uczucie sztywności podczas wykonywania ruchu
  • osłabienie pojedynczego mięśnia lub grupy mięśniowej
  • ból promieniujący
  • potliwość danej okolicy
  • zwiększona aktywność pilomotoryczne (gęsia skórka)
  • zaburzenia czucia głębokiego
  • zaburzenia równowagi i zawroty głowy
  • gorsza koordynacja mięśniowa

 

 

  • Hydroterapia

 

 

HYDROTERAPIA

To zabiegi lecznicze wykonywane w kąpieli wodnej. Wykorzystuje się tu czynnik temperatury, ciśnienia hydrodynamicznego ruchu wirowego wody i wielkości powierzchni oddziaływania na organizm ludzki.

Oferujemy zabiegi masażu wirowego obejmujące:

  • kończyny górne
  • kończyny dolne
  • kręgosłup i dolną połowę ciała

Zabieg masażu wirowego polega na zanurzeniu kończyny  górnej lub dolnej lub zanurzeniu dolnej połowy ciała w wodzie o temperaturze ok. 32-36o C.

Temperatura wody oraz wymuszony ruch wirowy oddziałując na ciało powoduje pobudzenie krążenia lokalnego, co przyczynia się do zmniejszenia napięcia mięśni, zmniejszenia odczuwania bólu, a także stymuluje procesy regeneracyjne po operacjach i urazach. Zabiegi mają dużą skuteczność w przypadkach przykurczu.

 

  • Masaż
    • Klasyczny
    • Limfatyczny manualny
    • Limfatyczny mechaniczny
    • Tensegracyjny

 

 

MASAŻ

Masaż – zabieg fizjoterapeutyczny polegający na sprężystym (nie plastycznym) odkształcaniu tkanek. 2. Masaż – jest to zespół ruchów wywierających ucisk na tkanki i polega on na wykorzystaniu przez masażystę określonych ruchów w określonym tempie i z odpowiednią siłą zgodnie z przebiegiem mięśni, tkanek, naczyń krwionośnych i limfatycznych, od ich obwodu do serca. Masaż powinien być wykonywany rytmicznie, bez rozciągania skóry nieuzbrojoną ręką.

Masaż może mieć cele lecznicze, relaksacyjne lub przygotowywać mięśnie do wysiłku.

MASAŻ Klasyczny

Masażem klasycznym nazywamy zespół różnych zabiegów manualnych, które w sposób mechaniczny, przez powierzchnię ciała działają na skórę, tkankę podskórną, mięśnie, torebki stawowe i więzadła, a także w postaci zmian odruchowych na układ krążenia, nerwowy, wewnątrzwydzielniczy do narządów wewnętrznych włącznie.

Masaż klasyczny jest metodą leczenia zewnętrznych i wewnętrznych objawowów jak i przyczyn choroby. Polega na mechanicznym drażnieniu tkanek, wywierając wpływ na organizm. Masaż klasyczny charakteryzuję się technikami wykonywanymi w odpowiedniej kolejności.

  1. Głaskanie
  2. Rozcieranie
  3. Wyciskanie
  4. Ugniatanie
  5. Uderzanie (oklepywanie)
  6. Wstrząsanie
  7. Wibracja
  8. Ruchy bierne

Masaż klasyczny może być całościowy, czyli taki gdzie masowane są kończyny dolne i górne, plecy i kark, brzuch i klatka piersiowa lub częściowy, gdzie masowany jest tylko wybrany przez pacjenta obszar np. same plecy i kark lub nogi.

 

MASAŻ Limfatyczny manualny

MASAŻ Limfatyczny manualny inaczej zwany drenażem limfatycznym służy poprawieniu przepływu chłonki w układzie limfatycznym. Jest obecnie najbardziej efektywną metodą leczenia obrzęku.

Za twórcę drenażu limfatycznego uważa się Emila Voddera, duńskiego lekarza. Drenaż limfatyczny pływa na korzystnie na przepływ chłonki, likwidację obrzęków zastoinowych, onkotycznych, zapalnych, usprawnienie transportu soli mineralnych i wody oraz procesów immunologicznych. Polega na masażu przy użyciu technik głaskania, rozcierania i ugniatania w taki sposób aby przepchnąć zalegającą chłonkę w kierunku węzłów chłonnych

 

MASAŻ Limfatyczny mechaniczny

MASAŻ Limfatyczny mechaniczny służy poprawieniu przepływu chłonki w układzie limfatycznym. Jest obecnie najbardziej efektywną metodą leczenia obrzęku. Za twórcę drenażu limfatycznego uważa się Emila Voddera, duńskiego lekarza.

Drenaż limfatyczny pływa na korzystnie na przepływ chłonki, likwidację obrzęków zastoinowych, onkotycznych, zapalnych, usprawnienie transportu soli mineralnych i wody oraz procesów immunologicznych. Stosuje się specjalne aparaty, które działają w taki sposób aby przepchnąć zalegającą chłonkę w kierunku węzłów chłonnych.

MASAŻ Tensegracyjny

 Masaż tensegracyjny -zabieg terapeutyczny oparty na zasadach prawa tensegracji, czyli na zależnościach strukturalnych występujących między mięśniami, powięziami i więzadłami, polegający na ocenie palpacyjnej wrażliwości uciskowej tkanek, lokalizacji tkanek, w których wystąpiło wzmożone napięcie spoczynkowe i zastosowaniu najwłaściwszych technik masażu w celu przywrócenia ich prawidłowego napięcia.
   Twórcami masażu tensegracyjnego są dr Krzysztof Kassolik i dr Waldemar Andrzejewski, pracownicy naukowo-dydaktyczni Katedry Fizjoterapii Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu.
   Twórcy masażu przedstawili do tej pory cztery układy równoważenia naprężeń w narządzie ruchu, które powstają w wyniku napięcia spoczynkowego mięśni szkieletowych, ocenę palpacyjną wrażliwości uciskowej tkanek w poszczególnych układach i metodykę masażu.
 

FALA UDERZENIOWA

Fala uderzeniowa jest słyszalną wysokoenergetyczną falą dźwiękową, wykorzystywaną w nowoczesnej terapii leczenia bólu. Energia fali uderzeniowej jest przekazywana bezpośrednio do bolesnych obszarów ciała co zapewnia skuteczne leczenie.

Efektem działania  zabiegu jest przyspieszenie procesów leczniczych poprzez stymulację ciała do samouzdrowienia. Poprawa krążenia krwi przyczynia się do przyspieszenia metabolizmu i prowadzi do regeneracji i wyleczenia uszkodzonej tkanki.

Skuteczność terapii jest bardzo wysoka. Po 2-3 zabiegach 80% pacjentów odczuwa znaczną redukcję bólu lub jego całkowite ustąpienie.

Prawidłowo wykonany zabieg przez przeszkolony personel nie niesie za sobą żadnego ryzyka czy skutków ubocznych.

Wskazania:

  • ból barku
  • zapalenie sścięgien mięśni rotatorów stawu barkowego
  • łokieć gofisty i tenisisty
  • zapalenie ścięgna rzepkowego (tzw.kolano skoczka)
  • zapalenie ścięgna Achillesa
  • ból biodra
  • ból nadgarstka
  • przewlekły ból szyi i pleców
  • podwyższone napięcie mięśniowe
  • mięśniowo -powięziowe punkty spustowe
  • ostrogę piętową
  • zapalenie powięzi podeszwowej stopy
  • zespół mięśnia piszczelowego przedniego
  • przewlekłe zapalenia przyczepów mięśniowych

Terapia eliminuje ból i przywraca pełną mobilność  poprawiając jakość życia.

 

Kinesiology Taping

To metoda, która pozwala na osiąganie doskonałych rezultatów terapeutycznych przez działanie sensoryczne plastra kinesiology tape.

Wykorzystywane jest tu zjawisko samoleczenia organizmu, częściej określane jako kompensacja, która samoistna w efekcie jest patologiczna, natomiast kierowana prowadzi do przywrócenia i zachowania prawidłowej funkcji.

W terapii wykorzystywany jest plaster o właściwościach zbliżonych do ludzkiej skóry. Aplikacja plastra daje możliwość przywrócenia funkcji. Każda aplikacja jest poprzedzona badaniem, oceną układu mięśniowo-powięziowego. Kinesiology taping jest najbardziej rozwiniętą i stale dynamicznie się rozwijającą odmianą terapii z użyciem plastra bazującą na osiągnięciach wiedzy medycznej z obszaru terapii mięśniowo-powięziowej.

Zalety tej formy terapii:

  • dobrze tolerowany przez pacjentów,
  • działa przez całą dobę,
  • efekt zauważalny bezpośrednio po aplikacji i utrzymuje się po jej usunięciu,
  • nie wyklucza stosowania innych form terapii

Wskazania do terapii:

  • bóle kręgosłupa
  • bóle kola
  • dolegliwości bólowe barku
  • zapalenia pochewek ścięgnistych (np. w okolicy nadgarstka)
  • bolesność okolic przyczepów (np. łokieć tenisisty, ostroga piętowa)
  • stan po skręceniach i zwichnięcia stawów, paluch koślawy (Hallux valgus)
  • dolegliwości ze strony ścięgna Achillesa
  • obrzęki, niestabilność stawów, uszkodzenia mięśni, więzadeł
  • usprawnienie procesów gojenia po urazach i operacjach (np. po rekonstrukcji więzadeł krzyżowych, lub szyciu ścięgna Achillesa)
  • podniesienie sprawności i wydolności a także zmniejszenie ryzyka kontuzji, podczas uprawiania sportu
  • korekcja wad postawy (np. skolioza)
  • blizny, krwiaki
  • wskazania do drenażu limfatycznego – zaburzenia krążenia chłonki, obrzęki – występujące z powodu choroby,
  • po urazach lub w okresie ciąży
  • dysfunkcje spowodowane nieprawidłową pracą układu receptorowo – mięśniowo powięziowego np. trudność w utrzymaniu równowagi, dysfunkcje oddechowe takie jak duszność
Linki
1% dla OPP
BIP Akademia
Kalendarium
Strona powstała w ramach projektu "Ośrodek Wspierania Ekonomii Społecznej we Wrocławiu" współfinansowanego
ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego


CZŁOWIEK - NAJLEPSZA INWESTYCJA